Monday, February 19, 2007

Μην προσδοκάς να σε κουράσει
H ενθύμηση
Για τα σημάδια της ζεις
Και το ξέρεις.
Τα ίχνη της ψηλαφίζεις
Ηδονικά
Στην κόγχη της ψυχής.

Φενάκη η θεραπεία.

Εν-θύ-μη-ση

Κατέρχεσαι στις Ατραπούς της
Ορυκτός πλούτος
Οι ρίζες της.
Την εξόρυξη δεν την κατέχεις.


Να ιστορήσεις το κοίταγμα;
Το άγγιγμα να καταγράψεις;

Ενθύμηση νυχτερινή…

Δεν εκτίθεται το αμύθητο
Βορά στην αφιλία.
Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια.

Monday, February 12, 2007

«Τοσόνδε κρατήρ’ εν δόμοις κακών όδε
πλήσας αραίων αυτός εκπίνει μολών.
»
(Αισχ. Αγαμ. 1397-98)


Η πόλις εάλω!
Το κοινολογούν οι φρυκτωρίες
Ο Σκάμανδρος συνομολογεί αδιάψευστα.

Επιστρέφει ο νικητής
Λουσμένος στο φως.
Θα θρονιαστεί στον μύθο
-δέλεαρ φαντασίας-
Πρόκληση αξιοσύνης.
Είναι στην ώρα
Που ταιριάζει
Ακόμα και να ηττηθεί.

Το ξίφος έξω από τους δαιδάλους της οδύνης,
Πέρα από τις κρύπτες της μοναξιάς
Σε τροχιά εκδίκησης,
Πριν βυθιστεί με μανική δύναμη
Γυναίκας
Που σιωπηλά ενθυμείται
Για δέκα έτη συναπτά.
Αρχόντισσας
Σε βασίλειο ερημίας
Στους κίτρινους κάμπους του καλοκαιριού,
Στις άγριες οπτασίες του χειμώνα.

Το αίμα σπονδή
Στην καθημαγμένη κόρη,
Η κραυγή αντίλαλος
Δικών της στεναγμών,
Επιθανάτιων ρόγχων.

Μεγάλη νίκη η εξουσία στα αισθήματα.
Η δικαιοσύνη του πόθου
Επιβάλλεται
Μέχρι να σχίσει τα δίχτυα
Της οργής
Αγνός Εκδικητής,
Θεράπων του κλέους.

Η τάξη αποκαθίσταται
Με κρίση ισοψηφίας.


(Aπό τη συλλογή ¨3ο και 1 νυχτερινές αντανακλάσεις¨)

Thursday, February 8, 2007


Δραπέτης

Στον ημεροδείκτη
εμβαθύνω με εμμονή.
Αναζητώ δάνεια
-μήπως αντιδάνεια;-
χρόνου
σε συσκευασία ημέρας.
Να γειτνιάζουν
με γενναιόδωρα Σαββατοκύριακα
υποσχόμενα
μακρόθυμες επιταγές καιρού.

Σχεδιασμός αποδράσεων
με προσμονή ελευθερίας;

Πολλές φορές ευτύχησα
στον εντοπισμό τους
και σχεδόν περπάτησα
σε νοερά ύψη
ή αρμένισα εύξεινες θάλασσες.

Ο απολογισμός βαρύς
Υστέρηση καινότητας
Έλλειμμα εκπλήξεων
Μέγα υπόλοιπο προσδοκιών.

Μοναδικό σταθερό μέγεθος
ένας δραπέτης προσμονής,
ψυχρός βιαστής του μέλλοντος
διακορεύει αθώους ημεροδείκτες
υπό την απειλή
κενού παρόντος.

Thursday, February 1, 2007

Ευσταθίου

Καιρό πολύ
σκαλίζω τ' ανερμήνευτα.
Αναζητώ τον λόγο της φυγής σου.
Ήμουν παιδί και έφτασα,
χωρίς απάντηση,
της απωλείας σου τα χρόνια.
Γιατί αφέθηκες στο άπειρο νωρίς;
Ρωτάω σαν να είχες κι άλλη επιλογή!

Δεν άντεχες μεγάλες συγκινήσεις
ούτε εντάσεις οχληρές.
Πάντα έτοιμο -θυμάμαι-
για συμβιβασμούς
το εύρωστο και ευειδές κορμί σου.
Το έλεγαν τα μάτια σου,
που είχαν μια θλίψη εκ γενετής.

Τώρα μου μένει πια τη μέρα
της γιορτής και της φυγής σου,
να συγυρίζω αποτυπώματα ζωής
(εικόνες, ώρες και αισθήματα)
εις ανάμνησιν πατρός.

Η φωτογραφία σου απρόσβλητη
από του χρόνου τα καμώματα,
συναθλήτρια του μαρμάρου
εδώ που επικηρύχτηκε η χαρά.

Κι εγώ σε στάση ικεσίας
ζητώ με προσφορές κάθε φορά
να σου σταθεί πιο γενναιόδωρος
ο Ζωολήπτης,
μέχρι να πιάσουμε μαζί
το νήμα του καιρού
και να γεμίσουν με ενθυμήματα
πολλά διάκενα κεφάλαια απουσίας.
( Εις μνήμην + 1.2.1977)