Λουτρό εξαγνισμού
Η ευωδιά βιολέτας
Σε νύχτα φλύαρη
Ανάλαφρος κυματισμός ψυχής
Τώρα που παραμέρισαν
Πείσμονα θέλω
Σαρκίου αγαπημένου
Πίσω από πόρτες σιωπής
Τώρα που η ύπαρξη
Άλλες ανάγκες ψιθυρίζει μυστικά
Στ’ αυτί του χρόνου.

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται»
Αποξεχάστηκαν μακάριοι οι δούλοι
Σε ραστώνη φθαρτική.

Ο «παράνομος Ιούδας» αίρει
Φορτίο πλάνης
-τιμωρίας αιχμάλωτος-
Άφησε γήινο όνειρο
Να παραβγεί
-σε καλπασμό ατιθάσευτο-
Αιώνια προσδοκία
Υπό τον ήχο νομισμάτων
Σε κέδρινο τραπέζι.

«Ο Ωραίος κάλλει» επί ξύλου νεκρός
Σε συμπαιγνία με την άπτερη λαχτάρα μας.

«Ω γλυκύ μου έαρ», θρηνωδώ
Αναστάσεως ημέρες προσδοκώντας.

Ετήσιες συνδρομές χαράς.
Πανηγύρεις αναμνήσεων
Σε κυκλικό χορό
Αποτυπωμάτων
Ηδονικού φιλήματος
(κάπου αποξεχασμένου
- στο πίσω μέρος προσωπίδας;-)
Καί προδοσίας μυστικής
Τιμήματος αγνώστου.