Δεν ξέρω κάποιον μύθο που πέθανε
Ξέρω πολλούς που πλάγιασαν άλλοι
Και ξύπνησαν αλλιώς.

Παλλόμενοι ίαμβοι τα σώματα γυμνών ηρώων
Σκοντάφτουν στη μοίρα τους.
Γυναίκες ψηλαφίζουν σκοτισμένες
Ελεγείας τόνους στα δώματα
-Κολώνες ριζωμένες στο πεπρωμένο τους-
Κι η φρίκη άτρωτη
Κανακεύεται στην αγκαλιά της ύβρης
Κάτω απ’ τους κέδρους του ολέθρου.
(Λίβανος, 2006, δυστυχώς και Παλαιστίνη 2008-09)

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ

Εύχομαι σε όλους ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ, ΕΛΠΙΔΑ και ΕΜΠΝΕΥΣΗ!
Οι "30 και 1 Νυχτερινές Αντανακλάσεις" ξεκίνησαν το ταξίδι τους στον χρόνο στην κοίτη του Ηριδανού. Φίλοι μου, τώρα που ο Δεκέμβριος ανήκει στο παρελθόν οφείλω μια καταγραφή που για πολύ με ταλάνισε. Την αφιερώνω σε όσους ένιωσαν αντίθετα συναισθήματα από εκείνα που οι γιορτές προκαλούν συνήθως..

Δεκέμβριος 2008

Μισημένο ρούχο η ζωή,
πεταμένο στο κράσπεδο
κι ό,τι απόμεινε δυό σπίθες
μετέωρες -μάτια να τις πεις ή
θάνατο;Μπορεί κανείς να ξέρει;-
Οργισμένοι αποχαιρετισμοί
χαρακώνουν τις νύχτες μας...
Γιοι του πάθους, κόρες της ανάγκης
χορεύουν χέρι-χέρι
με τους εμπόρους των ονείρων τους
-ψυχές μαραγκιασμένες-
ανάμεσα σε αποκαίδια σύμβασης.
Οργισμένοι αποχαιρετισμοί
στοιχείωνουν το μέλλον
κι οι πιο αθώοι σε απόγνωση.