Monday, December 31, 2012

Πρωτοχρονιά 2013

Ἐκεῖ πού συλλογίζεσαι ποιός εἶσαι καί τί ἔκανες
πόσο ἀνοίχτηκες στούς ἄλλους γιά νά σέ δεχτοῦν
πόσο ἐπιδείχτηκες στό κοινό γιά νά τοῦ ἀρέσεις
πῶς κλεἰστηκες τόσο πολύ γιά νά προστατευτεῖς
σέ τί ἔφταιξες σ'ἐκείνους πού σέ ἀπέρριψαν
γιά πόσο καιρό τό ἀνέβαλλες κι ἐσύ νά τούς ἀπορρίψεις
................................................
πόσο ἐνίσχυσες αὐτούς πού τούς προσφέρθηκες νά σέ δυναστεύουν
πόσο μέ τή δράση σου βοήθησες νά ἀντραποῦν
..............................................................
πόσο προχώρησε ἡ γνώση σου, πόσο δοκιμάστηκε
ὥς ποῦ κατόρθωσε νά φτάσει ἡ πράξη σου, πού στόμωσε
πόσο ἄργησες ἤ βιάστηκες γιά μιά κρίσιμη
ἀπόφαση...

Ἐκεῖ ἀπάνω σέ βρίσκει ἡ ποίηση.

 (Από την τελευταία ποιητική συλλογή του Τίτου Πατρίκιου "Σέ βρίσκει ἡ ποίηση") 

Χριστούγεννα 2012

 "Ἡ γέννησίς Σου ...ἀνέτειλε  τῶ κόσμω τό φῶς τό τῆς γνώσεως". Φως, το πνεύμα της αρχαίας ελληνικής σκέψης κληροδότησε και στην Ορθοδοξία τη λυτρωτική δύναμη του φωτός. Φως στη γέννηση του Θεανθρώπου, φως στη Βάπτιση, φως στη Μεταμόρφωσή του στο όρος Θαβώρ, φως στην Ανάσταση, φως στην Πεντηκοστή. Φως, όλα φως!!
                        Ἔσπασε ἡ φλέβα
                      Φῶς.                                 
                      Μικρές-μικρές ἀκτίνες
                      κύλισαν στό χῶμα,
                     ἄσωτες,
                    Τοῦ λογισμοῦ μολύβια.
                        (Από την ανέκδοτη συλλογή Φως).

Sunday, November 18, 2012

Εις Μνήμην Νοεμβρίου 1973

Μην κοιτάζεις τα πλήθη
που περπατούν
γνωστή διαδρομή.
Μην οσφραίνεσαι 
αγοραίες μυρωδιές
πλανοδίων.
Υπερεπερίσσευσε
ο χρόνος γι' αυτά...
Αφουγκράσου
χτυπήματα 
στον τοίχο
της ψυχής,
συνθήματα χρωμάτων
γενναίου πρωινού.

Saturday, October 27, 2012

Επετειακόν


ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
28 Oκτωβρίου 1940

Ο ποταμός ξεχείλισε
Ο,τι κι αν γράψω σήμερα
Ο,τι κι αν πω την ώρα ετούτη
Ο,τι κι αν κάμω όπου κι αν πάω
Το παν θάναι για μένα
Ενα τουφέκι που κρατώ στα χέρια κι αλαλάζω
Κάτω τα χέρια από την μάνα μας Ελλάδα.

Είμαι φιλήδονος και σοσιαλιστής
Κ' έχω την γνώμη πως έτσι κάποτε θα μείνω
Μ' αυτά που γίνηκαν και γίνονται στον κόσμο
Και κάποτε να σηκωθώ και να φωνάξω
Κάτω οι Εθνικοσοσιαλισταί
Κάτω οι Φασισταί
Κάτω οι βδελυροί υποκριταί της Μόσχας
Πράγματι νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ζήτω η Ελλάς
Ζήτω η Αγγλία
Που πολεμάν γι' αυτά που αγαπάμε
Ενάντια σε όσα μάς είναι μισητά.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Η Ελευθερία δεν έγινε ποτέ
Με ψέμματα ούτε με σκέτες θεωρίες
Μα με τις πράξεις και οσάκις ήτο ανάγκη με το αίμα
Εμπρός λοιπόν και να χτυπάμε στην καρδιά
Σύντροφοι εμπρός
Φωνάζω αλληλούια.


Monday, October 22, 2012

Μανία με την τάξη

"...Ο πατέρας, παρότι ζούσαμε  και ζούμε στη Θεσσαλονίκη, ήθελε να τον θάψουμε  στο μέρος που γεννήθηκε. Και λόγω του ότι είχε μανία με την τάξη διάλεξε τον ακριανό τάφο, στα δυτικά-για να είναι ακριβώς στη γωνία.
   Δηλαδή, όχι μανία, όχι πάθος, ψύχωση είχε με την τάξη. Τα ήθελε όλα τακτοποιημένα, συμμετρικά, άψογα-μας βασάνιζε όλους στο σπίτι, καθημερινά. επειδ΄γ κάτι είχε μετακινηθεί, γιατί κάτι δεν βρίσκονταν ακριβώς στη θέση που ήταν την προηγούμενη, γιατί δεν βρήκε τις παντόφλες του να τον περιμένουν απολύτως παράλληλες, συμμετρικές έως χιλιοστού, μπροστά στο κρεβάτι. Μας έκανε, συνέχεια, μεγάλες φασαρίες, ήταν το μόνιμο φόβητρο μέσα στην οικογένεια.
   Μερικές φορές πήγαινα και στράβωνα επίτηδες τα κάδρα στον τοίχο, μόνο και μόνο για να τον βλέπω να γίνεται έξω φρενών και να τα ξαναφτιάχνει βρίζοντας. Με το που έμπαινε στο σπίτι, γύριζε γύρω-γύρω, επιθεωρώντας σχολαστικά. Έψαχνε να δει, να ελέγξει λεπτομερώς αν όλα ήταν ακριβώς στη θέση τους. Η μάνα μου υπέφερε μια ζωή εξαιτίας αυτής της εμμονής του, όπως κι εγώ, ακόμα κι όταν μεγάλωσα-ώσπου πέθανε.
    Πλησιάζω τώρα στο νεκροταφείο, μπαίνω, κοντοσιμώνω στον τάφο και τι να δω; Εξαιτίας μιας νεροφαγιάς, ενός μεγάλου αυλακιού που περνάει ακριβώς δίπλα από το νεκροταφείο, γλείφοντας σχεδόν τον τάφο, έχει φύγει λόγω των βροχών από τη μια μεριά το χώμα, έχει φαγωθεί βαθιά από κάτω, έπαθε καθίζηση, και το μάρμαρο του μνήματος γέρνει ολόκληρο αριστερά, πλάγια, προς τα έξω. Ο μόνος τάφος που στέκει τώρα στραβά, ασύμμετρα, μπaτάροντας, χαλώντας το ισιάδι και τη σειρά, είναι αυτός του πατέρα μου. Ο μόνος που χαλάει την τάξη. Και θα τον αφήσω έτσι, στραβό, επίτηδες. Οριστικά, αμετάκλητα.".
   Γιώργος Σκαμπαρδώνης, περ. Νέα Ευθύνη, τ. 13, 2012.

Απόπειρες στιχουργικές...



1.   Οι τολμηροί

Όσοι κοιτάζουνε
τον ήλιο μες τα μάτια,
στις άκρες των ονείρων τους
ατίθασα
κεντάνε  άτια.

Όσοι  τρέχουνε
στις ράχες των κυμάτων,
χωρούν στα περιθώρια,
εκεί που οι λαχτάρες τους
αψήφησαν τα όρια.

Κι όσοι  νιώθουνε                                           
τη χάρη της φωτιάς,                                    
ξορκίζουνε
τα βέβηλα                                
με το μεράκι της καρδιάς.                           

2.  Τις νύχτες

Τις νύχτες,
την άγια ώρα της σιγής,
σκυτάλη παίρνουνε
τα αισθήματα
δρόμους   να  τρέξουν
αντοχής.

Τις νύχτες,
πάνω στης έξαψης  το  κύμα,
σαν τους δερβίσηδες
χορεύει η  ψυχή
το βάθος του κενού
αναμετρώντας
μ’ άχρονο σχέδιο
μια  μόνιμη φυγή.


Τις νύχτες                                          
στο σύνορο τ’  ονείρου
η αλήθεια
στέκεται ορθή, 
για  να  δηλώνει
πως  τη χαρά του
να ακυρώνει
εκείνη μόνο ξέρει
και μπορεί.

Wednesday, October 17, 2012

Απόπειρες ησυχίας

" ...Καλύτερα να αντικρίσουμε κατάματα τα πράγματα. Κανείς δεν μπορεί να κόψει δρόμο. Ούτε στις συνθήκες της ζωής ούτε στην περιοχή της ψυχολογικής ανάπτυξης, ούτε στην υπαρκτική ολοκλήρωση, ούτε στις σχέσεις με τους άλλους, ούτε στη σχέση του με τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να κόψει δρόμο, χωρίς καταστρεπτικές συνέπειες. Καλύτερα να αντικρίσουμε τα πράγματα κατάματα....Θα επιχειρήσουμε πάλι με χίλια κόλπα να σώσουμε τις ψευτοεικόνες μας; Θα προτιμήσουμε να αντέξουμε το κομμάτιασμά τους; Το μείζον θέμα είναι η αντιμετώπιση της ατομικής και συλλογικής Σκιάς μας (Carl Young): η αναγνώριση και η αντιμετώπισή της. Δεν είναι ένας "κακός εαυτός" που πρέπει να τον απορρίψουμε ή να τον εξοβελίσουμε σαν να είναι κάποιος φλοιός μας. Αφορά σε εσωτερική δομή που ζει στο ημίφως ή και στο σκοτάδι της ασυνειδητότητάς μας. Η πάλη με τη Σκιά είναι έργο ζωής. Έχει να κάνει με όσα παραλείψαμε, αμελήσαμε, προσπαθήσαμε να παρακάμψουμε, να τα ξεφορτωθούμε. Τι να την κάνουμε μια επιβίωση χωρίς νόημα;Η Σκιά κρύβει δημιουργικές δυνάμεις και κυρίως κλείνει ή ανοίγει τον δρόμο προς το κρυμμένο Νόημα, αυτό που δίνει στη ζωή σκοπό, τέλος και φέρνει πιο κοντά την αναγέννησή μας".
                                         Νατάσα Κεσμέτη, περ. Νέα Ευθύνη, τ. 12

Thursday, October 11, 2012

Ο φόβος


Φόβοι πολλῶν εἰδῶν,
σκληρότερος ἐκεῖνος πού
στραγγίζει τήν ψυχή
ἀπό ὅ,τι πολύ
ἐπόθησε.

Φωνές


Φωνές, πολλές φωνές,
πλεγμένες σέ φθόγγους
συρριστικούς,
ὑγρούς ἤ ἔνρινους,
ἀέρας σέ δάσος
αἰωνόβιων ρυθμῶν.

Φωνές, πολλές φωνές,
ἀκατάληπτες
στοιχειώνουν
τό νόημα ζωῆς
χαρτογραφημένης.

Wednesday, August 15, 2012

Αύγουστος

Κάτοπτρο παραμορφωτικό
ἡ ἄσφαλτος
Σκληρή λιακάδα
μεσημεριοῦ
Φιλί σέ στόμα
σιωπῆς.

Μέ τό φτηνό σκιάδιο

λόγχες φωτός ξορκίζω.
Ἡμεροσκόπος ταπεινός
ἀπέναντι
σέ  Ἡγήτορα
πού ὅλα μέ ἔτη φωτός
τά λογαριάζει.
        (ανέκδοτο ποίημα)

Monday, June 4, 2012

Καημός



Καρφί στόν τοχο
καημός,
γιά νά κρεμάσεις τήν ψυχή
νά τρέξει δάκρυ.

Saturday, May 26, 2012

Όταν το πνεύμα συνεχίζει να μάχεται...

Günter Grass

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ’ είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.


(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)

Friday, May 4, 2012

Ανακοίνωση

Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες του ιστολογίου μου,
σας ενημερώνω ότι στις 2.5.12 κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Ηριδανός, η τρίτη ποιητική συλλογή μου με τον τίτλο "Τόπος Ένδον". Δείγμα της παραθέτω παρακάτω:


            10α.     Το πέπλο της  Ιούς

                         Περιηγητής σ’ ένα παζάρι
                         με πραμάτεια αφηγήματα αιώνων
                         ανταλλάσσει μνήμες με ήρεμη θλίψη.

                         Κατά μήκος του Χρόνου περπατούν
                         απ' τη  Χώρα του  αχωρήτου
                         ώς την Πύλη του Ρωμανού.
                         Μαύροι άγγελοι με τρία ζεύγη φτερών
                             -Ακρίτες στα Τείχη-
                         αιώνες αγωνίζονται να πιστέψουν το κακό.
                        Στον Βόσπορο ταξιδεύει απλωμένο
                        το πέπλο της Ιούς.

                        Τίποτα μονοσήμαντο στην Πόλη
                        που δεν έχει ανάγκη από όνομα.
         
                                                                                                      (Κων/πολη)                

  
         10β.   Χάθηκες
                  κι όμως υπάρχεις.
                  Δύσκολη η ασκητική
                  της έλλειψης.





Wednesday, April 25, 2012

Ο άλλος πόλεμος


Σε αυτόν τον μυστικό πόλεμο
δεν ακούς σειρήνες
ούτε ερπύστριες
ούτε καν αεροπλάνα.
Σε αυτόν τον πόλεμο
αντηχεί η σύρραξη
του πόνου με την
ανάγκη
μπροστά σε ένα ρολόι
μονίμως σταματημένο
σε ώρα συντριβής.
  (ανέκδοτο ποίημα)

Monday, April 23, 2012

Ἀνάσταση


Ανέστη,
συνένοικοι
του σύγχρονου σκότους,
για να ενδυθούμε
Φως!

Ανέστη,
συνοδοιπόροι
της νέας θλίψης,
για να εμπλησθούμε
Χαράς!

Ανέστη,
φίλτατοι,
για  να αποικήσουμε
άλλη μια φορά
τις σκήτες
της  Άνοιξης.
      ( ανέκδοτο ποίημα)

Monday, April 9, 2012

(Για τη Μ. Εβδομάδα)


Λουτρό  εξαγνισμού
Η ευωδιά  βιολέτας
Σε νύχτα φλύαρη
Ανάλαφρος  κυματισμός ψυχής
Τώρα που παραμέρισαν
Πείσμονα «θέλω»
Σαρκίου αγαπημένου
Πίσω από  πόρτες σιωπής,
Τώρα που η ύπαρξη
Άλλες ανάγκες ψιθυρίζει μυστικά
Στ’ αυτί του χρόνου.


«  Ιδού ο Νυμφίος έρχεται»
Αποξεχάστηκαν  μακάριοι οι δούλοι
Σε ραστώνη φθαρτική.
Ο «παράνομος Ιούδας» αίρει
Φορτίο πλάνης
-τιμωρίας αιχμάλωτος-
Άφησε γήινο όνειρο
Να παραβγεί
-σε  καλπασμό ατιθάσευτο-
Αιώνια προσδοκία
Υπό τον ήχο νομισμάτων
Σε  κέδρινο τραπέζι
«Ο ωραίος κάλλει» επί ξύλου νεκρός
Σε συμπαιγνία μέ  την άπτερη λαχτάρα μας.

« Ω γλυκύ μου έαρ», θρηνωδώ
 Αναστάσεως ημέρες προσδοκώντας.
Ετήσιες συνδρομές χαράς.
Πανηγύρεις αναμνήσεων
Σε κυκλικό χορό
Αποτυπωμάτων
Ηδονικού φιλήματος
( αποξεχασμένου
- στο πίσω μέρος προσωπίδας;-)
Και προδοσίας μυστικής
Τιμήματος αγνώστου.
                                      (Από 30 και 1 Νυχτερινές Αντανακλάσεις)

Friday, April 6, 2012

Η Φυγή

Σκληρή δεν είναι η φυγή
Σκληρός είναι ο γυρισμός
Χωρίς να σέβεσαι
Την ψυχή που πίσω
Δεν θέλει να επιστρέφει
Μην κοιτάς
Λησμόνησε

Αν τη δύναμη βρω
Θα φύγω.


         ( Τάξη Ονείρων, Παρασκευή Αλέξη)

Wednesday, April 4, 2012

Αργοπεθαίνει

 Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει  όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο
αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν
την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα,
για να κυνηγήσει  ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του
τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του
να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
....................................................................
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από 
το απλό γεγονός της αναπνοής.
                                                            (Pablo Neruda)

Wednesday, March 21, 2012

Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης



Ποτέ στ΄ αλήθεια δεν τομαθα
τι είναι τα ποιήματα.
Είναι πληγώματα
είν΄ ομοιώματα
φρενάκη
φρεναπάτη;
φρενάρισμα ίσως;
ταραχώδη κύματα;
τι είναι τα ποιήματα;
Είν΄ εκδορές απλά γδαρσίματα;
είναι σκαψίματα;
είναι ιώδιο; είναι φάρμακα;
είναι γάζες επίδεσμοι
παρηγόρια ή διαλείμματα;
Πολλοί τα βαλσαμώνουν
ως μηνύματα.
Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.
                                       (Νίκος Καρούζος)

Saturday, March 10, 2012

Έχει ο καιρός γυρίσματα...

Δέκα χρόνια πριν την πτώχευση του 1893 ο Ανδρέας Ρηγόπουλος, συνομιλητής του Βίκτορα Ουγκώ, του Ματσίνι και του Γκαριμπάλντι, λέει στη Βουλή:
" Κλαίω εφ΄υμάς και επί τα τέκνα σας, ω στρατιωτικοί, οίτινες θα σύρετε τα ξίφη σας όχι πλέον υπέρ του Ελληνισμού, διότι αυτός δεν θα υπάρχει, αλλ' υπέρ των συμφερόντων των ξένων. Κλαίω εφ' υμάς και επί τα τέκνα σας, ω ναυτικοί, διότι θα χρησιμοποιήσητε την θαλασσινήν υμών ικανότητα υπέρ των ξένων ισχυρών, και θ'αποτελήτε τα πληρώματα των πλοίων των ως εις τον καιρόν των Βενετών. Κλαίω επί σε, ω Ελληνικέ λαέ, διότι θα έλθη ημέρα καθ'ην αι νέαι γενεαί δεν θα έχουν κανέν ιδανικόν, διότι ο Ελληνισμός εξέλιπε και καμία έμπνευσις δεν θα υπάρχη ούτε εις την φιλολογίαν ούτε εις την πολιτικήν. Κλαίω εφ' υμάς, ω γεωργοί, ω βιομήχανοι, ω έμποροι, διότι θα σας επιβάλλουν βαρείς δασμούς εις τα προϊόντα σας, διότι θα σας στέλλουν τα ιδικά των μηχανήματα και θα σας τα πωλούν ακριβά, διότι θα γίνετε μεσίται και όχι έμποροι, έως ου καταντήσει ο ελληνικός λαός είλως εργαζόμενος υπέρ των ξένων".
(Αναδημοσίευση από την Καθημερινή, www.vlemma.gr).
  Οι παραπάνω προβλέψεις δεν επαληθεύτηκαν τουλάχιστον ως προς την φιλολογία και αυτό δεν ήταν βέβαια καθόλου λίγο. Ας ελπίσουμε σε νέες διαψεύσεις αρνητικών προβλέψεων λόγω της νέας χρεοκοπίας...Είθε!

Sunday, February 19, 2012

Σκέψεις ειδικών πολύ επίκαιρες


Το σώμα μιλάει όταν...

Tο σώμα φωνάζει αυτό που σωπαίνει το στόμα. Πολλές φορές ...
Το κρυολόγημα "στάζει" όταν ο οργανισμός δεν κλαίει.
Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.
Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει.
Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει.
Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια πιέζει.
Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες.
Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει.
Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη.
Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια εγλωβίζεται.
Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει.
Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνυνται.
Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς ή / και έχεις κουραστεί να «ζεις».
Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Πώς μιλάνε στο σώμα σου;
Η ασθένεια δεν είναι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.
Φαίνεται ωραίο να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα:
Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς.
Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,
φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ,
και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ,
μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,
άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ,
καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ,
αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΘΕΟΣ.


Nelson Torres, Doctor στη Ψυχιατρική (UCV) και ειδικός σε ψυχο-νευρό-ανοσογλωσσική PNIL στη Βενεζουέλα

Αιωρούμαστε

Είναι κι άλλοι.
Είμαστε κι εμείς
που το κακό
μας βρήκε
στον ανήφορο
της οδού Ευημερίας.
Οδηγοί και χρήστες
της προόδου,
ντυμένοι επώνυμα
αιωρούμαστε
στην αγχόνη 
του ληξιπρόθεσμου
με τη ζωή μας
διαμαρτυρημένη.

Saturday, February 18, 2012

Στην κρίση

Απόκτησαν αξία
τα ελάχιστα,
τα μολυσμένα απ' τη συνήθεια.
Ένας καφές,
ένα ζεστό κουλούρι,
ένα τσιγάρο,
μια λέξη,
ένα μήνυμα
"αντέχουμε"!

Σκηνικό


Γυαλίζουν τα ρούχα,
τα μάτια θαμπά,
χέρια σε στάσηεπαιτείας.
Σκηνικό σταθερό
στου τραγικού την πόλη.
Πρόσωπο, φύλο και καταγωγή
πλέκουν τους μύθους
σε γωνίες, φανάρια και στοές
με τη βεβαιότητα
πως ο από μηχανής θεός κουράστηκε,
δεν θα ρθει.

Tuesday, February 14, 2012

Αντίο στην Πολωνή νομπελίστρια Βισουάβα Σιμπόρσκα

Τίποτα δεν είναι δώρο, όλα
βασίζονται στο δάνειο.
Πνίγομαι στα χρέη ώς τ' αυτιά μου.
Θα πρέπει να πληρώσω για τον εαυτό
μου με τον εαυτό μου,
να παραιτηθώ απ' τη ζωή μου για τη
ζωή μου.

Να πώς έχουν κανονίσει τη
συμφωνία:
μπορώ να επανακτήσω την καρδιά,
το συκώτι επίσης
και το κάθε μου δάκτυλο στο χέρι και
στο πόδι.
...................................................................
Η απογραφή, μ' άπειρες
λεπτομέρειες,
υποδηλώνει ότι θα απομείνουμε
όχι μόνο μ' άδεια χέρια,
αλλά ακόμα και χωρίς χέρι.

Πολύ αργά για να ακυρώσω
τους όρους,
τα χρέη μου θα ξεπληρωθούν
και θα με γδύσουν απ' το δέρμα μου
ή, για την ακρίβεια, θα με γδάρουν.

Δεν μπορώ να θυμηθώ
πού, πότε και γιατί
επέτρεψα σε κάποιον ν' ανοίξει
αυτόν τον λογαριασμό στο όνομά μου.

Αποκαλούμε τη διαμαρτυρία για όλα
αυτά ψυχή.
Και είναι το μόνο κονδύλι
που απουσιάζει από τη λίστα.

Wednesday, February 8, 2012

Χορός

Πάνω στό κύμα τῆς ἔξαψης
σάν τούς δερβίσηδες χορεύει
ἡ ψυχή ,
τό βάθος τοῦ άφροῦ

άναμετρώντας.

Sunday, January 29, 2012

Θόδωρος Αγγελόπουλος

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.Είμαι επισκέπτης.
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά κι έπειτα δεν μου ανήκει.
Ολο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι".
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία.
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε.
Οτι δεν έχω καν όνομα Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο.
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω.
Ξεχάστε με στη θάλασσα.Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

Ποίημα ανέκδοτο, από την περίοδο συγγραφής του σεναρίου για την ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»

Wednesday, January 25, 2012

Υμνώ το σώμα

ΙΙ.
Υμνώ τα πόδια που δεν αγγίζουν λες τη γη
σαν να ήσανε αέρινα, τις γάμπες σαν σπαθιά
που σκίζουνε στα δυό και το πιο βαθύ σκοτάδι
τ'ασυμβίβαστα γόνατα, τους γλυπτούς μηρούς
..................................................................................
Υμνώ και τα πόδια με τους πρησμένους αστραγάλους
τα κότσια, τις τριχωμένες γάμπες τις χοντρές
μ' εξογκωμένες φλέβες, φαγωμένες από κιρσούς,
τα τσακισμένα γόνατα της δουλειάς, της ορθοστασίας
τα παχιά μεριά με βούλες απ'την κυτταρίτιδα
τις αδρόσιστες, συγκαμένες, μέσα παρειές τους
τα κρεμαστά καπούλια με τους απόκρυφους καημούς.

Τίτος Πατρίκιος, Συγκατοίκηση με το παρόν.

Tuesday, January 24, 2012

Ο εξουσιαστής

Ο εξουσιαστής διαθέτει ένα κεφάλι ξύλινο, ασυγκίνητο, ανέκφραστο, αμετακίνητο, "κενόν αισθημάτων και ιδεών και πλήρες φιλοδοξιών"...Μια ιστορία ελληνικής καταγωγής που επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια όλα τα τελευταία χρόνια.

Μάνος Χατζιδάκις, Ο καθρέφτης και το μαχαίρι.

Άτιτλο


Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια,
Άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός
υπάρχει
και δεν είναι το χώμα λοιπόν
η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται ο καθε τεμπέλης νεκρός.

Κ.Δημουλά (Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως)

Tuesday, January 17, 2012

Ο ποιητής...

"Μόνος στα σύνορα του πανικού και της γοητείας ο ποιητής, χτυπημένος από μια τέτοια φευγαλέα αποκάλυψη, παθαίνεται να ταιριάσει την ανάσα του στο καινούργιο κλίμα που του αποκαλύφτηκε΄ματώνεται να δώσει έκφραση σ'αυτή τη μυστική γεύση, την απροσδιόριστη ουσία, την αθάνατη χροιά που μονομιάς είδε να παίρνουνε τα στοιχεία του κόσμου μέσα του".
Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά.

Σκέψεις Πολύτιμες

"Ακόμη και όταν μια ιδέα που μας τραβάει χωρίς επαρκή δικαιολογία κινδυνεύει να μας αφήσει έκθετους σε κατηγορίες πολύ σοβαρές, πιστεύω, για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να την εγκαταλείπουμε. Ότι δεν έχουμε τα επιχειρήματα που χρειάζουνται για ν' απολογηθούμε, είναι τίποτε μπροστά στην υποχρέωσή μας ν'ακολουθήσουμε τη μυστηριώδη έλξη που διόλου τυχαία, ίσως, αποδειχτεί μια μέρα ότι μας είχε σταλθεί. Αφήνω που κανείς δεν όρισε ν' απολογούμαστε για οτιδήποτε. Είναι καιρός να αποδουλοποιηθεί και το κομμάτι αυτό της συγγραφικής μας σάρκας, να το δει ο ήλιος.
Το τι θ' άκουσε ο Αρχίλοχος όταν μίλησε όπως μίλησε για την ασπίδα του, ή όταν βάφτισε τον πατέρα της φίλης του της Νεοβούλης (που δεν τον χώνευε) Πορδικίδη, ακριβώς με τη σημερινή σημασία της λέξης, ούτε θέλω να το φανταστώ.Μαζί του όμως, ας το ομολογήσουμε, όλο και κάτι λιγόστεψε από την πανάρχαιη εκείνη δουλοπρέπεια που δέρνει το ανθρώπινο γένος".

Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά.