Ο άλλος πόλεμος

Σε αυτόν τον μυστικό πόλεμο

δεν ακούς σειρήνες

ούτε ερπύστριες

ούτε καν αεροπλάνα.

Σε αυτόν τον πόλεμο

αντηχεί η σύρραξη

του πόνου με την

ανάγκη

μπροστά σε ένα ρολόι

μονίμως σταματημένο

σε ώρα συντριβής.
  (ανέκδοτο ποίημα)

Ἀνάσταση

Ανέστη,

συνένοικοι

του σύγχρονου σκότους,

για να ενδυθούμε

Φως!

Ανέστη,

συνοδοιπόροι

της νέας θλίψης,

για να εμπλησθούμε

Χαράς!

Ανέστη,

φίλτατοι,

για  να αποικήσουμε

άλλη μια φορά

τις σκήτες

της  Άνοιξης.
      ( ανέκδοτο ποίημα)

(Για τη Μ. Εβδομάδα)

Λουτρό  εξαγνισμού
Η ευωδιά  βιολέτας

Σε νύχτα φλύαρη

Ανάλαφρος  κυματισμός ψυχής
Τώρα που παραμέρισαν

Πείσμονα «θέλω»

Σαρκίου αγαπημένου

Πίσω από  πόρτες σιωπής,
Τώρα που η ύπαρξη

Άλλες ανάγκες ψιθυρίζει μυστικά
Στ’ αυτί του χρόνου.

«  Ιδού ο Νυμφίος έρχεται»
Αποξεχάστηκαν  μακάριοι οι δούλοι

Σε ραστώνη φθαρτική.

Ο «παράνομος Ιούδας» αίρει

Φορτίο πλάνης

-τιμωρίας αιχμάλωτος-

Άφησε γήινο όνειρο

Να παραβγεί

-σε  καλπασμό ατιθάσευτο-

Αιώνια προσδοκία
Υπό τον ήχο νομισμάτων

Σε  κέδρινο τραπέζι
«Ο ωραίος κάλλει» επί ξύλου νεκρός

Σε συμπαιγνία μέ  την άπτερη λαχτάρα μας.

« Ω γλυκύ μου έαρ», θρηνωδώ

 Αναστάσεως ημέρες προσδοκώντας.

Ετήσιες συνδρομές χαράς.
Πανηγύρεις αναμνήσεων

Σε κυκλικό χορό

Αποτυπωμάτων
Ηδονικού φιλήματος

( αποξεχασμένου

- στο πίσω μέρος προσωπίδας;-)

Και προδοσίας μυστικής
Τιμήματος αγνώστου.

                                      (Από 30 και 1 Νυχτερινές Αντανακλάσεις)

Η Φυγή

Σκληρή δεν είναι η φυγή
Σκληρός είναι ο γυρισμός
Χωρίς να σέβεσαι
Την ψυχή που πίσω
Δεν θέλει να επιστρέφει
Μην κοιτάς
Λησμόνησε

Αν τη δύναμη βρω
Θα φύγω.

         ( Τάξη Ονείρων, Παρασκευή Αλέξη)

Αργοπεθαίνει

 Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει  όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο
αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν
την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα,
για να κυνηγήσει  ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του
τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του
να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
....................................................................
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από 
το απλό γεγονός της αναπνοής.
                                                            (Pablo Neruda)