Ανέγγιχτος απέμεινε
ο θάμνος,
ενώ τριγύρω του
φορέθηκε η στάχτη.
Να καταγγέλλει
θέλει
δείγματα ζωής
ως μόνος επιζήσας
μάρτυς αυτόπτης.

(Ηλεία,Κάπελη)

ΤΈΛΕΙΩΜΕΝΑ

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πως να κάμουμε
για ν' αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν' αυτός στον δρόμο,
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ' ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους -πού πια καιρός- μας συνεπαίρνει.
(Κ.Π. Καβάφης)

Με άλλης φύσεως προβληματισμούς, που τους μοιράστηκα μαζί σας, ξεκίνησα του θέρους τη διαδρομή και τώρα γυρνώ με μάτια μαυρισμένα από εικόνες καταστροφής από την άλλοτε πανέμορφη Ηλεία, την πατρίδα μου. Δεν δύναμαι να πω για τη συμφορά τίποτα περισσότερο ή διαφορετικό από τα παραπάνω προφητικά λόγια του μεγάλου μας ποιητή. Μοναδική μου παρηγοριά η πίστη ότι το πνεύμα της Ολυμπίας θα σκίσει το σάβανο του ολέθρου και οι θεότητες θα γυρίσουν γρήγορα στον Κρόνιο.
Μην το αμφισβητήσετε, φίλοι μου, δεν έχω άλλη επιλογή.