Μπαλώματα στους τοίχους κομμένα και ραμμένα από όνειρα. Στο ταβάνι στοιχειωμένα βλέμματα. Σκηνικό αδράνειας, για να διαβαίνει αθέατη η ρωγμή -νεύρο παλλόμενο- σημάδι μόνιμο μιας κάποιας ρήξης. Ρωγμές Άδηλοι πόνοι.
Η κριτική της ποιήσης ήταν πάντα μια ασχολία που με απωθούσε.Μια ασχολία που την θεωρούσα τουλάχιστον άτοπη και ανούσια(για να είμαι ευγενικός και κόσμιος). Διαβάζοντας την δουλειά σας είδα και αντίκρυσα ουσία και ακριβολογία, και αυτό πάντα με συγκλονιζε.Καλές διαδρομές και καλη δύναμη για νέες περιπέτειες....
Περίεργος και ανυποψίαστος περπάτησα στοκειμενικό τηλε-χώρο΄Βρήκα κείμενα ζέοντα,επεξεργασμένα στο τριβείο της ευαισθησίας και καλλιέργειας.Κείμενα στα οποία ο αναγνώστης ανακαλύπτει κάτι από το βάρος της εμπειρίας του.Είναι κείμενα χωρίς επιτήδευση.. Πρόσεχε όμως.. Σου θυμίζω κάποιους στίχους του Βλαβιανού:"ότι εχουμε γράψει θα χρησιμοποιηθέι εναντίον μας ή εναντίον όσων αγαπήσαμε.
Απαντάω πρώτος, αφού είμαι ένας από τους πολλούς που ένιωσαν άχαρα τις φετινές Γιορτές... Πρώτα, καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο! Κι έπειτα, μια αισιόδοξη απάντηση με δυο στίχους μου: "Μόνος του ο φάρος τα'βαλε/ με τόσο πηχτό σκοτάδι!".
9 comments:
Γράφε πιο συχνά
για να κοινωνούμε
κι εμείς οι διψασμένοι
αληθινή ποίηση
Αγαπητέ συνάδελφε και ομότεχνε Τάσο, δέξου το ειλικρινές ευχαριστώ μου για την ενίσχυση που η γενναιόδωρη κρίση σου μου προσφέρει. Να είσαι καλά!
Υ.Γ. οεργάτησ της ποίησης,όπως εσύ, δεν μπορεί να είναι"διψασμένος"...
Δεν το αντέχω τόσο άσπρο με πνίγει, έγραψα κάποτε. Αυτό μου θύμισες.
Ναι ήταν ωραίο το βράδυ της 5/11. Ημουν εκεί.
Να είσαι καλά.
Κρίμα, ellinida, που συναντηθήκαμε χωρίς να γνωριστούμε!
Αδηλοι πόνοι. Το σκεφτόμουν αυτό...
Θα συναντηθούμε μιά άλλη φορά ελπίζω.
Χρόνια πολλά Χρύσα μου.
Η κριτική της ποιήσης ήταν πάντα μια ασχολία που με απωθούσε.Μια ασχολία που την θεωρούσα τουλάχιστον άτοπη και ανούσια(για να είμαι ευγενικός και κόσμιος). Διαβάζοντας την δουλειά σας είδα και αντίκρυσα ουσία και ακριβολογία, και αυτό πάντα με συγκλονιζε.Καλές διαδρομές και καλη δύναμη για νέες περιπέτειες....
Εχεις πρόσκληση στο μπλογκ μου.
Ελπίζω να είσαι καλά.:)
Περίεργος και ανυποψίαστος περπάτησα στοκειμενικό τηλε-χώρο΄Βρήκα κείμενα ζέοντα,επεξεργασμένα στο τριβείο της ευαισθησίας και καλλιέργειας.Κείμενα στα οποία ο αναγνώστης ανακαλύπτει κάτι από το βάρος της εμπειρίας του.Είναι κείμενα χωρίς επιτήδευση..
Πρόσεχε όμως..
Σου θυμίζω κάποιους στίχους του Βλαβιανού:"ότι εχουμε γράψει
θα χρησιμοποιηθέι εναντίον μας
ή εναντίον όσων αγαπήσαμε.
Απαντάω πρώτος, αφού είμαι ένας από τους πολλούς που ένιωσαν άχαρα τις φετινές Γιορτές... Πρώτα, καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο! Κι έπειτα, μια αισιόδοξη απάντηση με δυο στίχους μου: "Μόνος του ο φάρος τα'βαλε/ με τόσο πηχτό σκοτάδι!".
Post a Comment