Wednesday, January 20, 2010

Κάτι ακόμη για τη σύμβαση του Χρόνου που γίνεται σιγά-σιγά καιρός...

Ακούω τον χρόνο να ρέει
Ρυθμικά στους σφυγμούς μου
Κίνηση εντός παιδιάς
Σχεδιασμένη στη λεπτομέρεια.
Είπες:
«Μπορείς να ευχηθείς την παύση;»
Είπα:
«Ποτέ!»
Είπες:

«Ό,τι αποφεύγουμε μας ορίζει.»
Είπα:
«Ό,τι μας ορίζει αποφεύγουμε.»

Ακόμα ακούω τον χρόνο...

2 comments:

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Συνέχεια ακούμε το χρόνο
Και όσο αυτός περνάει
τόσο εντονότερα τον ακούμε.

chalex said...

Αυτό είναι καλό και κακό νομίζω, αγαπητέ Τάσο...