"Ακόμη και όταν μια ιδέα που μας τραβάει χωρίς επαρκή δικαιολογία κινδυνεύει να μας αφήσει έκθετους σε κατηγορίες πολύ σοβαρές, πιστεύω, για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να την εγκαταλείπουμε. Ότι δεν έχουμε τα επιχειρήματα που χρειάζουνται για ν' απολογηθούμε, είναι τίποτε μπροστά στην υποχρέωσή μας ν'ακολουθήσουμε τη μυστηριώδη έλξη που διόλου τυχαία, ίσως, αποδειχτεί μια μέρα ότι μας είχε σταλθεί. Αφήνω που κανείς δεν όρισε ν' απολογούμαστε για οτιδήποτε. Είναι καιρός να αποδουλοποιηθεί και το κομμάτι αυτό της συγγραφικής μας σάρκας, να το δει ο ήλιος.
Το τι θ' άκουσε ο Αρχίλοχος όταν μίλησε όπως μίλησε για την ασπίδα του, ή όταν βάφτισε τον πατέρα της φίλης του της Νεοβούλης (που δεν τον χώνευε) Πορδικίδη, ακριβώς με τη σημερινή σημασία της λέξης, ούτε θέλω να το φανταστώ.Μαζί του όμως, ας το ομολογήσουμε, όλο και κάτι λιγόστεψε από την πανάρχαιη εκείνη δουλοπρέπεια που δέρνει το ανθρώπινο γένος".
Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Δεν δέχομαι σχόλια από αγνώστους-ανώνυμους με παραποίηση των κειμένων που δημοσιεύω. Σας παρακαλώ να γράφετε με την ταυτότητά σας.
Post a Comment