Μην προσδοκάς να σε κουράσει
H ενθύμηση
Για τα σημάδια της ζεις
Και το ξέρεις.
Τα ίχνη της ψηλαφίζεις
Ηδονικά
Στην κόγχη της ψυχής.
Φενάκη η θεραπεία.
Εν-θύ-μη-ση
Κατέρχεσαι στις Ατραπούς της
Ορυκτός πλούτος
Οι ρίζες της.
Την εξόρυξη δεν την κατέχεις.
Να ιστορήσεις το κοίταγμα;
Το άγγιγμα να καταγράψεις;
Ενθύμηση νυχτερινή…
Δεν εκτίθεται το αμύθητο
Βορά στην αφιλία.
Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια.
Monday, February 19, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια...
Το ποίημα αυτό επιβεβαιώνει.
H mnhmh, h enthimish opos les, einai to mono pragma pu einai pragmatika ktima mas... ola ta alla erxonte ke parerxonte, h' einai diathesima ypo proipotheseis/periorismous.
Kalhmera!
Μου αρέσουν τα ποιήματα που στη γραφή τους συμμετέχει -εκτός από την ψυχή - και το μυαλό.
Σε αυτά συγκαταλέγω την ενθύμηση.
Όμορφο ποίημα.
Και
Μια πρόσκληση για συμμετοχή στο παιχνίδι του 5 σε περιμένει στο blog μου.
Αν δεν θέλεις, κανένα πρόβλημα.
Καλησπέρα
Δεν εκτίθεται το αμύθητο
Βορά στην αφιλία.
Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια.
Δεν υπαρχει ασκοπο στο αναιτιο .
Εκλεκτο .
Ιωαννα
Τίποτα δεν ξοδεύεται αναίτια...
Οποτε έρχομαι εδώ, χαίρομαι.
Όλους σας ευχαριστώ θερμά για τις γενναιόδωρες κρίσεις σας!
Post a Comment