Monday, February 19, 2007

Μην προσδοκάς να σε κουράσει
H ενθύμηση
Για τα σημάδια της ζεις
Και το ξέρεις.
Τα ίχνη της ψηλαφίζεις
Ηδονικά
Στην κόγχη της ψυχής.

Φενάκη η θεραπεία.

Εν-θύ-μη-ση

Κατέρχεσαι στις Ατραπούς της
Ορυκτός πλούτος
Οι ρίζες της.
Την εξόρυξη δεν την κατέχεις.


Να ιστορήσεις το κοίταγμα;
Το άγγιγμα να καταγράψεις;

Ενθύμηση νυχτερινή…

Δεν εκτίθεται το αμύθητο
Βορά στην αφιλία.
Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια.

6 comments:

ioeu said...

Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια...


Το ποίημα αυτό επιβεβαιώνει.

Mh Xeirotera said...

H mnhmh, h enthimish opos les, einai to mono pragma pu einai pragmatika ktima mas... ola ta alla erxonte ke parerxonte, h' einai diathesima ypo proipotheseis/periorismous.

Kalhmera!

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Μου αρέσουν τα ποιήματα που στη γραφή τους συμμετέχει -εκτός από την ψυχή - και το μυαλό.
Σε αυτά συγκαταλέγω την ενθύμηση.
Όμορφο ποίημα.
Και
Μια πρόσκληση για συμμετοχή στο παιχνίδι του 5 σε περιμένει στο blog μου.
Αν δεν θέλεις, κανένα πρόβλημα.
Καλησπέρα

Ιωαννα said...

Δεν εκτίθεται το αμύθητο
Βορά στην αφιλία.
Τίποτα δέν ξοδεύεται
Αναίτια.

Δεν υπαρχει ασκοπο στο αναιτιο .

Εκλεκτο .


Ιωαννα

ellinida said...

Τίποτα δεν ξοδεύεται αναίτια...
Οποτε έρχομαι εδώ, χαίρομαι.

chalex said...

Όλους σας ευχαριστώ θερμά για τις γενναιόδωρες κρίσεις σας!