Monday, April 26, 2010

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης...

...Τρέμουν οι σπιτικοί μικροί θεοί
και προσπαθούν τ'ασήμαντά των
σώματα να κρύψουν.
Γιατί άκουσαν μια απαίσια βοή,
θανάσιμη βοή την σκάλα ν'ανεβαίνει
βήματα σιδερένια που τραντάζουν τα σκαλιά.
Και λιγοθυμισμένοι τώρα οι άθλιοι
Λάργητες
μέσα στο βάθος του λαράριου χώνονται
ο ένας τον άλλονα σκουντά και
σκουντουφλά,
ο ένας μικρός θεός πάνω στον άλλον
πέφτει
γιατί κατάλαβαν τι είδος βοή είναι
τούτη...
Η βοή των χαμένων χρόνων, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, και τα σιδερένια βήματα της τρόικας είναι εδώ. Ας βρούμε, φίλοι μου, παρηγοριά και δύναμη στην τέχνη.

1 comment:

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ said...

Εν αρχή ην η Τέχνη, άλλωστε, αν δεν απατώμαι. Και η Τέχνη ην προς τον Θεόν. Και Θεός ην η Τέχνη... ή κάπως έτσι.