Στά Μάρμαρα

Ἱππεῖς ἀγέρωχους ἵππους

συνοδεύουν σέ σταθερό βηματισμό.

Παρθένες προσφέρουσες

στήν μονάκριβη Κόρη
τοῦ παντεπόπτη Πατρός.

Πομπή ἱεροπρεπής

δέεται στόν ἀνατέλλοντα Ἥλιο,

ἱκετεύει τήν δύουσα Σελήνη
γιά ἐπιστροφή.

Ἀσχήμηναν μακριά ἀπό τό φῶς.

Κουράστηκαν ἀπ’ τήν ἀλλότρια 

φροντίδα.

Στά πρόσωπά τους μόνο
τό χαμόγελο τῆς μνήμης.

Τελευταία ἐπιθυμία
ν’ ἀγκαλιάσουν τόν Ναό,
νά γειτονέψουν μέ τό πέλαγος,
ἴσκιος νά γίνουν στίς ἀνεμῶνες
πού νίκησαν τόν Βράχο.
                                              (Λονδίνο 2004)

                                        (Από τη συλλογή μου, Βορείως του Νότου, Γαβριηλίδης 2005)