Sunday, January 18, 2015

Αθλούμενοι στη μελαγχολία

 "...Η μελαγχολία είναι η πτώση στην άβυσσο, είναι η εμπειρία της απουσίας εγγενούς νοήματος και μιας ύστατης υπερβατικής αναφοράς ή παρηγορίας και για αυτό είναι απολύτως αναγκαία για μια αναστοχαστική τέχνη του βίου. Η μελαγχολία δεν εξαλείφεται ούτε εξορκίζεται, πράγμα άλλωστε επιθυμητό διότι μας υποδεικνύει τη δόση ματαιότητας που εμπεριέχει κάθε τέχνη του βίου. Η μελαγχολία μάς υπενθυμίζει ότι διάγουμε τον βίο μας στο χείλος αυτής της αβύσσου ότι το ζητούμενο δεν είναι να "πετύχουμε" ή να "νικήσουμε". Μας υπενθυμίζει ότι η διαμόρφωση του βίου θα μείνει αναγκαστικά ημιτελής, ότι θα αφήσουμε πίσω μας, ανολοκλήρωρα σχέδια, απραγματοποίητες επιθυμίες και ανείπωτα λόγια. Η μελαγχολία είναι η επίγνωση της αδυναμίας μας...Η μελαγχολία υποδεικνύει στην  τέχνη του βίου τα όριά της...Η μελαγχολία δεν είναι ασθενεια και για αυτό δεν επιδέχεται θεραπείας, όμως είναι δυνατόν να βιωθεί διαφορετικά.Μια αναστοχαστική τέχνη του βίου περιλαμβάνειτη μελαγχολία στους κόλπους της εξασφαλίζοντας έτσι ένα πυρήνα διαρκούς ανησυχίας και αμφιβολίας που την διατηρεί σε εγρήγορση αναθερμαίνοντας την ευαισθησία..." 
   (του Θεοφάνη Τάση στην Καθημερινή της Κυριακής)

No comments: